फंडू

फंडू हे त्याचं नाव त्याच्या लहानपणीच्या कोणी दोस्तांनी ठेवलेलं आणि फंड्या,फंडेश,फंडेश्वर, फंडा-मेंटल ही त्याची मी केलेली अपरूपं!! त्याचं नाव काय होतं बरं?? जाऊ दे नाही आठवत.. पण हे नाव त्याला सूट व्हायचं. त्याला फंडू म्हणण्यामागे त्याचं अंतरंग कारणीभूत होतं. स्वभाव एकदम फन + डू स्टाईल आणि बोलणं जीवनाचे विविध फंडे उलगडून सांगणारं.. म्हणूनच हे सुटसुटीत नाव!

मला तो भेटला बाईकच्या एका सर्विसिंग सेंटरला. काळे हात,ऑईल आणि ग्रीसने माखलेले कपडे अश्या अवतारात.बाईक खड्ड्यातून गेली की कसला तरी आवाज यायचा . मी तिथे सांगितलं तर तिथले mechanics आपापला अंदाज सांगायला लागले, फोर्क अलाईन करावा लागणार, चेन sprocket चा लोचा आहे, फेंडर रिप्लेस करावं लागेल वगैरे वगैरे. माझं डोकं गरगरायला लागलं. मी 'काय झक मारायचीय ती मारा' म्हणून त्या कसायांच्या तावडीत माझी दुचाकी देणार तेवढ्यात हे महाशय अवतरले. एकदम आश्वासक चेहरा घेऊन! मला उगीचच आधार वाटला.
"काय झालंय?"
मी सांगितलं. तर म्हणे "चल, चहा मारून येवू.." मला रागच आला. एकतर उपाय सांगितला नाही वरून हे! हे mechanic लोक पण ना विनाकारण जवळीक साधायचा प्रयत्न करतात. पण म्हटलं ना,काहीजण आश्वासक वाटतातच! तो मागे बसला. मी जवळच्याच टपरीवर त्याला घेऊन गेलो.
"खड्ड्यातून घालून दाखवू का ?"मी विचारलं..
"नको.."
टपरीवर मी दोन कटिंग सांगितल्या. तोपर्यंत साहेब गायब! मी ग्लास घेवून बावळटासारखा उभा होतो आणि तेवढ्यात गाडीमागे बसलेला फंड्या उभा राहिला. "गाडी ओके झालीये तुझी." पोपट-पाना apron च्या खिशात ठेवत फंडू म्हणाला.
"क्काय?" मी चकित! "काय झाल होतं?"
"काय नाय रे.. हे सेन्ट्रलाईज्ड शॉकअब्सोर्बर चं सेटिंग असतं. हाय्येस्ट लेवल ला ठेवलं. २-३ सेंटीमीटर उंच वाटेल गाडी पण काय प्रॉब्लेम नाय येणार आणि आवाजपण नाय येणार.."
"बर्र.. नाव काय तुझ?"
"मी फंडू.. म्हंजे खर नाव हे नाय काय.. पोरं अशी म्हणतात..आपल्याला ना असे किडे करायला जाम आवडतं त्याच्यामुळे फ्रेंडसर्कल अस बोलतं. "
"मस्त आहे नाव.. घे चहा घे.. कधीपासून आहेस इथे?" संभाषण कंटिन्यू करावं म्हणून मी म्हटलं.
"मी इथला mechanic बिक्यानिक नाय्ये हां..उगीच तुला वाटायचं कायतरी. असाच येतो मी इथे टाईमपास म्हणून..सकाळी कॉलेज करतो, दुपारी आडवा होतो संध्याकाळी इथे येतो नंतर बाकीचा टाईमपास. हे mechanic कायपण सांगून लोकांना चूXX बनवतात. मी त्या लोकांचा मसीहा आहे! " आता माझी आश्चर्यचकित व्हायची पाळी होती. हीच ती वेळ, हाच तो क्षण (खुपते तिथे गुप्ते स्टाईल) जेव्हा फंडू माझ्या लाईफमध्ये प्रवेश करता झाला!

फंडूचं आय टी आय झाल होतं. इंग्लिश मिडीयम मधून शिकून आय टी आय करणारा माझ्या बघण्यातला हा पहिला आणि एकमेव पोरगा! मला भेटला तेव्हा डिप्लोमा इन ऑटोमोबाईल इंजिनियरिंगचा 'प्रयत्न' करत होता.. या प्रयत्नात पाठोपाठ दोन वर्ष वाईट मार खाऊनदेखील पठ्ठ्याने सपशेल शरणागती पत्करली नव्हती. पहिल्या वर्षी १० पैकी नऊ विषय डाऊन आणि नंतरच्या वर्षात सात! पण शाळेच्या 'संस्कारा' मुळे इंग्लिश भारी बोलायचा आणि पोरींना इम्प्रेस करायचा. पहिल्या भेटीत सांगितलेला 'बाकीचा टाईमपास' म्हणजे 'पोरी फिरवणे' हे मला लवकरच कळलं! वडील उच्च मध्यमवर्गीय पण नोकरदार आणि तशीच स्वप्न बघणारे म्हणजे 'पोरगा शिकून मोठा होऊन नोकरी करेल' आणि आई गृहिणी. घरी भाऊ. तो 'अभ्यासात हुशार' वगैरे वर्गात मोडणारा! पण मला माहिती ती एवढीच! ती सुद्धा त्याने एकदाच कधीतरी सांगितलेली.
"छोटू आहे अभ्यासात हुशार.. बुद्धी पण आहे आणि हार्डवर्कर पण आहे. पण बघू पुढे काय होतं ते.."
"मग काय व्हायचंय? चांगलंच तर होईल! हार्ड वर्किंग असेल तर खूप पुढे जाणार तो.." मी माझ तत्वज्ञान पाजळलं!
"वेडा आहेस तू.. नशीब नावाचा शब्द ऐकला आहेस कधी?" मी मान डोलावली.. "त्याच्यावर असतं सगळं.."
"हड.. आयला.. तुझ्यासारखा माणूस हे बोलतो म्हणजे कमाल आहे.. हार्डवर्क असेल तर यश झक मारत येत. नशीब बिशिब काही नाही लागत..म्हणजे असं म्हणतात बुवा! " -अस्मादिक
"अरे येXXव्या ..." म्हणजे फंडू आता छोटेखानी लेक्चर झाडणार! प्रेमात आणि रागात दोन्ही ठिकाणी साहेब शिव्यांनी सुरुवात करत असत.. त्यांचा मूड आणि आवाजाचा टोन बघून ते प्रेम आहे कि राग हे ठरत असे..
"नशीब नाही तर काही नाही.. हातातोंडाशी आलेला सक्सेस हां हां म्हणता दिसेनासा होतो.. कॉलेजात जातोस ना? तिथे काही चूXX,चूXX लोक प्रोफेसर म्हणवून घेत असतात स्वतःला...हो कि नाही? तुमचं आणि त्याचं नशीब असतं तसं! ऑफिसात गेलास की तसेच साहेब लोक भेटणार बघ तुला.. सगळेच काही स्वकर्तृत्वावर नाही येत पुढे.. आता मी नापास झालो म्हणजे मी ढ आहे अस नसतं. या वेळी नशीब नव्हतं बरोबर.. पहिल्या सेम ला अप्लाईड सायन्स क्लीअर होता माझा माहित्ये ना? 'देवदास' आणि 'साथिया' च्या गाण्यांनी ४० मार्क दिले होते मला मिळवून! आता बोल.. दोन एकसारखेच हुशार लोक दुनियेत असतील तर ज्याच नशीब असतं तो पुढे जातो आणि नसतं तो गटांगळ्या खात राहतो.. जिवावरच्या संकटातून,अपघातातून माणसं वाचतात ती कशाने? त्यांच्या आयुष्यभराच्या हार्डवर्कमुळे? फक्त आपल्याला समजलं पाहिजे नशीब आपल्या बरोबर आहे कि नाही ते.. असेल तर मस्तच नसेल तर मग 'कर्मण्येवाधिकारस्ते म फलेषु कदाचन' कि काय आहे ना तसं वागायचं.."
"थोडक्यात नशीब माणसाचा प्रवास ठरवतं! हो ना?" मी विचारलं.. "देअर यू गो.." फंड्या हसत म्हणाला..

पुढे खरंच त्याने डिप्लोमा पूर्ण केला मग कुठल्यातरी कॉलेजला इन्जिनीअरिन्ग डिग्रीला सेकंड ईयरला प्रवेश घेतला आणि तेसुद्धा पूर्ण केलं..!! अनबिलीव्हेबल ना? अगदी कित्येकांना तसंच वाटलं होतं.. त्याच्या बाबांना सुद्धा! पैसे फुकट जाणार म्हणून त्याला ते पुढचं शिक्षण द्यायला टाळाटाळ करत होते.. पण याने करून दाखवलंच! वरून कॅम्पस प्लेसमेंट.. कधी आम्ही त्याच्या स्ट्रगल करणा-या मित्रांबरोबर असलो आणि त्याच्या कॉलेजला शिव्या घालणारी ती पोरं बघितली कि हा शांत राहत असे...मी एकदा हटकलं तर म्हणाला.. "या कॉलेज ने मला आयडेन्टीटी दिली..नोकरी दिली,इतके मित्र दिले...." "आणि मैत्रिणीपण!" मी हळूच पुटपुटलो! "असू दे.. तर एवढं सगळं देणा-या कॉलेज ला मी नावं ठेवू?"
"तुला नोकरी मिळाली म्हणून तू म्हणतोयस.. नसती तर तूसुद्धा..."
"मुळीच नाही.. शाळा,कॉलेज ज्यांच्या बळावर मी घडलो,उभा राहिलो त्यांना नाव ठेवायची गां@गिरी मी मुळीच करणार नाही.. ऐपत नसणा-या आईबापानी आर्थिक परिस्थितीमुळे मुलांना काही गोष्टी नाही घेऊन दिल्या तर ते वाईट ठरतात का? अरे बाकी काय काय केल ते बघा ना त्यांनी तुमच्यासाठी..इथे राहून तुमची लायकी तुम्ही वाढवून घ्यायची संधी होती त्यावेळी चू##पंती करत हिंडले.. मी पण होतो त्याच्यात.. पण तुला सांगितलं ना... नशीब!! that matters बाबा Luck matters !!" मी मान हलवायचो!

आई-बापाबद्दल जाम रिस्पेक्ट.. पण त्यांच्या पुढ्यात दाखवायचा नाही.. सारखी उलट उत्तरं द्यायचा. नाही म्हणायला त्याच्या आईला माहित होतं कि थोडाफार मानतो हा आपल्याला वगैरे..बाप मात्र ओळखून नव्हता.. तो तोंडावर म्हणायचा.."हा वृद्धाश्रमात पाठवणार आम्हाला.."
"तुमचे पिताश्री तुमच्याबद्दल काय विचार करतात ते माहित आहे ना?"
"असू देत रे.. पण तुला माहित्ये ना? मी तसलं काय नाय करणार ते? ते म्हणेनात का? नंतर जेव्हा टाकणार नाही तेव्हा त्यांना जो आनंद होईल तो बघ.. आता काय बोलायचं ते बोलू दे.. अरे, त्यांचेच संस्कार आहेत माझ्यावर. आजी-आजोबांचं कित्ती केलंय त्यांनी ते मी पाहिलंय ना.."
"आणि तुमच्यासाठी पण केलंय त्यांनी.."मी बोललो
"ते असू दे.. आमच्यासाठी केलंय म्हणून मी काही करणार नाही..मला ते पटत नाही.. तू बागबान पाह्यलाय का रे पिक्चर?"
"हो,बघ ना त्याच्यात पोरांसाठी ते आईबाप इतक करतात आणि पोरं त्यांना असं वागवतात." मी चेह-यावर दु:खी भाव वगैरे आणून बोलत होतो.. तितक्यात "चूक.." मला तोडत तो म्हणाला.."पोरांची काहीच चुकी नाही.. अमिताभ आणि हेमाने त्यांच्या आई-बाबांसाठी काही केल्याचं दाखवलंय का मुव्हीत?"
"अरे ते आधीच गेले असतील ना.."
"म्हणून एक फोटो पण नाही? च्यायला..तुम्ही तुमच्या पोरांसाठी केलंत सगळं मग आता तुमची पोरं त्यांच्या पोरांसाठी मर-मर करतायेत तर त्यात वावगं काय? पेरलं तसं उगवणारच ना?"
"बरोबर आहे रे.. साला मी हा विचार कधी केलाच नव्हता.." मी शरणागती पत्करली..

त्याला राडे करायचं अतिशय वेड..मारामारी करायची म्हटली कि साहेब एका पायावर तयार.. अंगावर बरेच व्रण आणि वणसुद्धा बाळगले होते त्यांनी.. नन्तर आपण बसून वर्णनं ऐकायची! मारामारीचं (क्षुल्लक असणारं) कारण आणि वर्णन सांगून झालं कि..
"असा धुतला आणि सुजवून ठेवलाय भ$ला कि आता आठ दिवस उठत नाही.." या वाक्याने शेवट!
हा असं काही सांगायला लागला कि मी सुरुवाती सुरुवातीला उगीच घाबरून जायचो.. "अरे पोलीस केस झाली तर?"
"झाली तर झाली.. आपण काय हाप मर्डर नाय केलाय. नुसता मुका मार दिलाय.." हाफ लेदर ग्लोव्हज घातलेल्या हातातल्या चार बोटात पितळी फायटर सरकवत तो सांगायचा.. "ये है अपना हतियार! अंदर तक जाये; मुका मार दिलाये!" त्यामुळे मी पण नंतर नंतर सरावलो..
"इथे सुद्धा टेक्निक असतं.. आपल्याला सांगतात कि आपण कधी स्वतः हून हात नाय उचलायचा वगैरे.. पण माझं म्हणणं असतं कि पहिला वार तुम्ही करायचा आणि तो सुद्धा असा कि समोरच्याला संधीच मिळता नये..!! हिट फस्ट and हिट हार्ड इज व्हॉट आय बिलिव इन!" अजून एक फंडा! न पटवून घेवून मी सांगतोय कुणाला?

बाईक आणि मुलगी यांच्यावर त्याचं प्रचंड प्रेम!
"तुझ्यासारखी माणसं आवडतात आपल्याला.."जो दिल मे आया कर लिया" स्टाईल ची!" मी माझी बाईक फर्स्ट लॉट मधून घेतली म्हटल्यावर फंड्या ची ही प्रतिक्रिया होती.. "साडेतेरा बी एच पी ची पॉवर आणि एकशे एकोणपन्नास सी सी ची डिसप्लेसमेंट.. हम्म..मजबूत आहे गाडी.. बॉडी ब्यालेंस खत्री आहे.. डबल सीट असताना इतकी टिल्ट केलीस ना तरी पडणार नाहीस!" पहिल्यांदा माझी बाईक चालवत असताना हे महाशय मला डबलसीट घेवून छातीत धडकी भरवणारे स्टन्ट लाईव्ह करून दाखवत होते. पुणे बंगलोर हायवे वर तर एकदा "..आता वाकून बघ पुढे..१०६ टच केला आहे आपण!! म्हणजे १०० क्रॉस! केला होतास याआधी कधी? " ...भन्नाट स्पीड मध्ये तो मला ओरडून ओरडून सांगत होता आणि एखाद्या लहाने बाळाने पकडून बसावं तसा मी त्याला बिलगलो होतो.. थ्रील पेक्षा भीतीची भावना जास्त होती माझ्या मनात.. ती माझी आणि त्याची दुसरी तिसरी भेट असावी कदाचित. "मस्त आहे मशीन तुझं.. साला नाहीतर उगीच रिव्यू,मायलेज अश्या गोष्टी बघून 'ही घेवू' कि 'ती घेवू' म्हणत कीस पाडत बसण्यापेक्षा हे बरं.. आवडली म्हणून घेतली.." अशा पद्धतीने गाडी घेवून आपण किती मस्त काम केलं आहे याची जाणीव मला त्याने करून दिली नाहीतर मी त्यावर विचार नसता केला. त्यानंतर काही दिवस माझी बाईक चालवताना उगीचच माझी छाती अभिमानाने एखाद इंच अधिक फुगत असे! मला टेक्निकल डीटेल्सपेक्षा फंडू चं बोलणं जास्त आठवत असे त्यावेळी..

त्यानंतर मात्र पोरी हा त्याच्या विशेष आवडीचा विषय.. जेव्हा त्याच्याकडे रिकामा वेळ असायचा तेव्हा तो कुठल्या न कुठल्या मुलीबरोबर असायचा आणि vice versa .अर्थात तो जरा एखाद्या मुलीबरोबर असेल तर त्याक्षणी तो (रिकाम्या वेळासकट) फ्री आहे! निदान माझ्याशी बोलायला तरी!
"आयला,फंड्या भाड%उ,एखाद्या पोरीबरोबर आमची तरी सेटिंग लाऊन दे.." पोरीबरोबर फिरताना त्याला पाहिलं कि त्याचे मित्र त्याला फोन करून गळ घालायचे..
"भें&*, काय खाऊ आहे? आधी बोलायला शिका. काही फंडे सांगतो.. पोरींना पोरांचं रूप लागत नाही.. बोलणं लागतं.. पूर्वी कर्तृत्व वगैरे बघायच्या पोरी पण आता फक्त बोलणं ऐकतात.. मस्त बोलायला शिका कि पोरगी फिदा! पण साल्यानो तुमचं तोंड म्हणजे गटार! उघडलं की शिव्या बाहेर पडतात..सगळे साले एकजात मा@#$द!!"
"आयची ***, तू म्हणजे सोज्वळच नाही का.. साल्या,वाक्याची सुरुवात कॅपिटल लेटर ने करतात तशी तू शिवीने करतोस आणि फुल stop देऊन वाक्य संपवतात तसं तू शिवीने संपवतोस आणि तू आम्हाला शिकवतोस?" म्हणत मित्र त्याच्यावरच त्रागा करायचे!
" मग गेलात बा@#त.. लेकाहो,चांगलं कायतरी सांगतो तर माझ्यावरच &ढा!!" फंडेश्वर शांतपणे फोन ठेवायचा!

मी मात्र त्याच्या जवळच्या मोजक्या लोकांमधला सगळ्यात जास्त विश्वासू होतो!
"काय करतोयस रे? सीसीडी ला येतोस का? एका मस्त पोरीची ओळख करून देतो.." खुसपुसत तो फोन वर बोलायचा..मीपण जायचो.वयाचा दोष आणि मुलींचं आकर्षण हि दोन मुख्य कारणं!
"हि श्वेता.. आणि श्वेता, हा आपला जिग्गी..
"हाSSSSSSSSSSSSय" इति श्वेता..
"हलो" आम्ही स्वतः..
"तुला नेहमी सांगत असतो ना याच्या बद्दल? तोच हा गां.... गांधीवादी.. गांधीवादी आहे हा.. !" -फंडेशची सारवासारव..
"ओह आय सी.. हाच का तो? खूप ऐकलंय रे तुझ्याबद्दल.. मी याला नेहमी विचारते की मी तुझी गर्लफ्रेंड आहे की तो? तू गांधीवादी आहेस? हे आज नव्यानेच कळलं.. " खिदळत श्वेता म्हणाली..
"मला पण! कारण आत्ताच फंड्याने गां वरून गांधीवादी केलंय मला!" अस स्वगत बोलल्यावर मी मोठ्याने म्हणायचो.. "हो अगं.. मी पण ऐकलय..तुझ्याबद्दल." वास्तविक फंडामेंटलने भेट घालून दिलेली ही तिसरी श्वेता!! आणखी एका श्वेतेला मी भेटायच्या आधीच फंडूचं बारगळल होतं! त्यामुळे exactly तिच्याबद्दलच नसलं,तरी "श्वेता" बद्दल ऐकणं साहजिकच होतं..
तिथे तास -दोन तास मोडले की आमच्या दोघांच्या एंटरटेनमेंट वर खुश होऊन मुलगी बिल स्वतःच अदा करायची!!

"फंडामेंटला.. कित्ती पोरी पटवणार आहेस रे उगाचच्या उगाच? कितीजणींचे तळतळाट घेणार आहेस विनाकारण?" माझी आपली उगीचच काळजी..
"हे बघ भावा..मी काही कोणाला फसवत नाही! उगीच 'तुझ्याशी लग्न करतो' म्हणून त्यांना आशा दाखवत नाही.. पोरींना मी आवडतो तर मी काय करू? आतापर्यंत च्या एकापण पोरीला विचार की इफ एनिथिंग आह्याव डन अगेन्स्ट देयर विश.. बट आय डीन्ट फाईंड एनीबडी ऑफ माय टाईप टू बी लॉयल विद हर.. मी काही त्यांना फितवत नाही कि फूस लावत नाही.. it just happens .. "
"शी.. अरे किती चीप वाटतं हे सगळं.. पण सपोज तुला बहिण असती आणि असं कोणी तिच्याशी वागलं असतं तर?" मी त्याच्या भावनेला हात घालायचा प्रयत्न केला..
"खर सांगायचं झालं तर मी तो निर्णय तिच्या हातात दिला असता.. आणि तू म्हणतोस तसं आता या मुलींच्या भावांना मी थांबवलंय? याव न त्यांनी पण.. मी बोलेन त्यांच्याशी काय बोलायचं ते.. त्यांनी काय आयुष्यात पोरी पटवायचे प्रयत्न केलेले नसतील की काय.. बहिण असली म्हणून काय झालं? तिचं लाईफ आहे. लहानपणी ठीक आहे पण आता स्वतःचा निर्णय स्वतः घेण्याइतक्या मोठ्या झाल्या आहेत न या मुली? आणि हे बघ.. कुठल्या गोष्टीना निषिद्ध म्हणायचं आणि कुठल्या गोष्टीना नाही हा ज्याचा त्याचा वैयक्तिक प्रश्न आहे आणि ज्याने त्याने तसाच तो सोडवायचा आहे.. आता तुला गर्लफ्रेंड आहे त्यामुळे तुला लॉयलटी वगैरेची पडलीये.. कित्येक मुलं, ज्यांना माझं हे वागणं आवडत नाही, त्याच कारण त्यांना कधी पोरी पटल्याच नाहीत! बाहेरून ते भले म्हणत असतील "आम्ही असला प्रकार करणार नाही.." पण यापैकी कित्येकजणांनी "पोरींशी नुसतं बोलण तरी स्टार्ट करवून दे" अशी गळ घातलीये मला, माहितीये? आणि हे 'भाऊ' वगैरे म्हणत असशील तर एक लक्षात ठेव, कुठल्याच मुलाला आपल्या बहिणीने इतर कुठल्या मुलाशी गप्पा मारलेल्या आवडत नाहीत मात्र तो स्वतः मात्र बिनधास्तपणे इतर कुठल्यातरी मुलाच्या बहिणीशी गप्पा मारत असतो!! त्यामुळे युअर स्टेटमेंट इज वोईड!"
"एक सांगू फंडेश्वरा? शुद्ध मराठीत याला व्यभिचार म्हणतात!" मी माझं म्हणणं रोखठोकपणे मांडलं..
"कोण ? कोण म्हणतं? ज्यांना जमत नाही ते म्हणत असतील! पोरांना मी चांगला ओळखून आहे रे! मुलं मुलं जमली की काय टॉपिक चालतात ते मला माहित नाही का? कस असतं माहितीये का... यांनी, भो$#@नी केले, तर ते चमत्कार.. आणि आम्ही केले तर बला"--
---"असू दे, असू दे..चल सोड तो विषय.." त्याला मध्येच तोडत मी विषय थांबवला! उगाच कानांवर अत्याचार करवून घेण्यापेक्षा हे बरं!!
कधी कधी 'मला तो लॉयर झाला असता तर जास्त बरं झालं असतं' असं वाटायचं..

'फोर व्हीलर चा रिवर्स मारताना ज्या बाजूला स्टीअरिंग वळवतो त्याच बाजूला मागच्या बाजूला गाडी वळते' इथपासून 'सुंदर मुलीपेक्षा ज्या मुलीशी बोलायला कधी बोअर होत नाही तिच्याशीच लग्न कराव' इथपर्यंत भिन्न टोकाचे फंडे तो येताजाता आणि बोलताबोलता देत असे.. जे लक्ष देऊन ऐकत त्यांना नक्कीच फायदा होत असे.. आणि नाही ऐकत त्यांचे नुकसानही होत नसावे!

असो..फंडेश्वर चाकोरीतलं जीवन कधीच जगला नाही.. मुळात तो त्याचा पिंडच नव्हता.. नोकरी सोडून गावाला परतण्याचा निर्णयसुद्धा सर्वस्वी त्याचाच.. केवळ आईबाबांसाठी. त्याने तिकडे गावाकडे सर्विसिंग सेंटर उघडलं आहे.चांगलं चालतं असं दिसतंय एकंदरीत. कारण अधून मधून फोन करतो.. "मुलींवर मनसोक्त प्रेम करून झालं,अगदी दोघांचाही मन विटेपर्यंत! आता फक्त गाड्यांवर प्रेम! कस आहे ना? I had been a bad boy in every aspect पण ज्या त्या वयात जी ती गोष्ट करत गेलं ना कि बरं असतं.. हे सूत्र लक्षात ठेव.. " तसं गावातल्या लोकांनाही बरंच झालं ना. गाडी दुरुस्तीबरोबर जीवनाबद्दलचे चार तत्वज्ञानाचे शब्द कुठल्या अधिक फीशिवाय मिळत असतील तर कोणाला नको असतील? थोड्या शिव्या खाव्या लागत असतील त्यांना; पण एकदा अंगवळणी पडल्यावर त्या शिव्यांकडे दुर्लक्ष करून नेमकं बोलणं ऐकता येतं.. अहो खरंच! अनुभवातून शिकलोय मी हा फंडा!!